Dodatki do tworzyw sztucznych, znane również jako dodatki do tworzyw sztucznych, to polimer (żywica syntetyczna) do formowania i przetwarzania w celu poprawy jej wydajności przetwarzania lub w celu poprawy wydajności samej żywicy jest niewystarczające i muszą być dodawane do wielu związków.

Duża klasa dodatków do formowania i przetwarzania tworzyw sztucznych, w tym plastyfikatorów, stabilizatorów ciepła, przeciwutleniacze , Stabilizatory światła, środki zmniejszające palność, środki pieniące, środki antystatyczne, środki pleśni, barwniki i środki wybielające (patrz pigmenty), wypełniacze, środki sprzęgające, smary, środki zwalniające pleśń i tak dalej.

Jak wybrać dodatki?
Szczególny zakres wyboru dodatków jest następujący:
Wybierz elastomery, elastomery termoplastyczne i sztywne materiały hartowania;
Wzmocnienie wybranych włókien szklanych, włókien węglowych, wąsów i włókien organicznych;
Zapalniający brom (zwykły brom i brom przyjazny dla środowiska), fosfor, azot, kompozytowe środki zmniejszające palność azotu/fosforu, tritlenek antymonu, wodorotlenek metalu;
Środek antystatyczny różnego rodzaju środków antystatycznych;
Przewodzący węgiel (czarny węgiel, grafit, włókno węglowe, nanorurki węglowe), włókna metalowe i proszek metalu, tlenki metalu;
Magnetyczny proszek magnetyczny, proszek magnetyczny ziem rzadkich, w tym kobalt samariowy (SmCo5 lub Sm2Co17), neodym-żelazo-bor (NdFeB), typ samarium-żelazo-azot (SmFeN), aluminium-nikiel;
Przewodność cieplna włókna metalowe i proszki metalowe, tlenki metali, azotki i węgliki; materiały węglowe, takie jak czarny węgiel, włókna węglowe, grafit i nanorurki węglowe; materiały półprzewodnikowe, takie jak krzem i bor;
Żaroodporne włókna szklane, nieorganiczne wypełniacze, żaroodporne środki, takie jak zastępowane maleimidy i beta krystaliczne środki nuklearne;
Przezroczyste środki wzmacniające jądro, α krystaliczne środki nuklearne dla PP, seria sorbitolowa o najlepszych wynikach;
Odporny na zużycie fografit, disiarczek molibdenu, proszek miedzi i inny proszek magnetyczny kobaltu trzy kategorie
Izolacja kalcynowana kaolina;
Barrier jammica, montmorillonit, kwarc i tak dalej.

Plastykatory
Klasa nisko lotnych związków organicznych, które mogą być mieszane z polimerami w pewnym stopniu, są w stanie zmniejszyć lepkość stopu polimerowego, a także temperaturę przejścia szkła i moduł elastyczności produktu. Mechanizm działania opiera się na osłabieniu sił grawitacyjnych między łańcuchami molekularnymi polimerów przez cząsteczki plastyfikatora.

Stabilizatory ciepła
Główną funkcją jest zapobieganie degradacji termicznej podczas przetwarzania, ale także zapobieganie starzeniu się produktów podczas długotrwałego użytkowania. Stabilizatory ciepła do kopolimerów PCV i chlorku winylu są stosowane w dużych ilościach. Głównymi kategoriami stabilizatorów ciepła są sole ołowiowe na bazie soli, mydła kwasów tłuszczowych, organotyna, organiczne pomocnicze stabilizatory i stabilizatory związków.

Przeciwutleniacze
W przemyśle gumowym antyoksydanty są nadal zwykle nazywane przeciwutleniaczami. Przeciwutleniacze do tworzyw sztucznych to głównie fenolowe główne przeciwutleniacze oraz tiodipropionian, fosforyn i inne pomocnicze przeciwutleniacze.

Stabilizatory światła
Tworzywa sztuczne i inne polimery absorbują energię światła UV, która może wywołać reakcję autoutleniającą i prowadzić do degradacji. Proces ten jest znany jako fotoutlenianie lub fotostarzenie, a substancje, które mogą hamować lub opóźnić ten proces, nazywane są stabilizatorami światła.

Środki odporne na ognie
Większość tworzyw sztucznych jest łatwopalna. Dzięki szerokiemu zastosowaniu tworzyw sztucznych w budownictwie, meblach, transporcie, lotnictwie, lotnictwie, lotnictwie, urządzeniach elektrycznych itp., poprawa palności tworzyw sztucznych stała się bardzo pilnym problemem.

Środek pieniący
Podzielony na fizyczny środek spieniający i chemiczny środek spieniający dwie kategorie. Chemiczny środek dmuchawczy jest podzielony na nieorganiczny środek dmuchawczy i organiczny środek dmuchawczy. Znajdują się one w polimerze z powodu zgazowania cieplnego lub rozkładu gazu, dzięki czemu materiał polimerowy produkuje pęcherzyki, tak zwane.